Kaapstad

Vrijdag 26 april – Het was alweer tijd om dit mooie paradijsje te verlaten.. Echt jammer!! Om 12 uur zouden we worden opgehaald door een busje die ons zou droppen bij het vliegveld. We vonden het allemaal heel erg jammer om alweer te moeten vertrekken, maar we zagen ook wel erg uit naar ons volgende avontuur; Kaapstad! Van Phalaborwa richting Johannesburg vlogen we weer in het kleine vliegtuigje. Dat blijft een bijzondere en ook lawaaiige ervaring haha. In Johannesburg moesten we anderhalf uur wachten op ons vliegtuig naar Kaapstad en uiteindelijk kwamen we rond 6 uur aan in Kaapstad. In de aankomsthal stond een mannetje op ons te wachten en die had een bordje bij zich met Dirk-Jan van Bruchem erop, die moest voor ons zijn! Hij bracht ons netjes naar het hotel Protea Breakwater Lodge in Waterfront. Dit hotel was vroeger een gevangenis. Eenmaal aangekomen was het plan om ons allemaal even snel op te frissen en dan wat te gaan eten in Waterfront. Tot mijn grote schrik kwam ik er achter dat ik mijn portemonnee kwijt was!! Alle tassen hebben we wel drie keer binnenste buiten gekeerd, maar mijn portemonnee was echt weg. Mijn rijbewijs, pinpas en creditcard waren ook foetsie.. Dat was even een grote tegenvaller na zo’n ontzettend leuke week. Had namelijk een hele planning gemaakt voor de week in Kaapstad, met daarbij het idee overal zelf heen te rijden met onze huurauto. Maar zonder rijbewijs zou dat natuurlijk niet lukken. Na wat gebeld te hebben met de ING, ANWB en de receptie van het hotel (om een extra bed in de kamer van Fleur en Marike te zetten zodat ik zou kunnen blijven slapen) zaten we uiteindelijk om elf uur aan tafel. Ondanks de domper konden we toch nog lachen en zouden we morgen langs het politiebureau gaan om te kijken wat er te regelen viel voor wat betreft mijn rijbewijs.

Zaterdag 27 april – Zo gezegd, zo gedaan. Na het ontbijt in het hotel ging ik samen met mijn vader op zoek naar het dichts bij zijnde politiebureau. In het eerste politiebureau konden ze ons helaas niet helpen en ze stuurden ons naar een politiebureau aan de andere kant van Waterfront. Daar moest ik uiteindelijk een verklaring invullen dat mijn portemonnee was gestolen ergens tussen Phalaborwa en Kaapstad (waar het precies gebeurd was en of hij gestolen was of gewoon uit mijn tas was gevallen, geen idee!). De verklaring werd door de politie ondertekend en ook werd er een stempel op gezet, nu had ik weer een rijbewijs! Ik was echt heel erg blij, nu konden al onze plannen tenminste gewoon doorgaan.
Vanaf het politiebureau liepen mijn vader en ik terug naar Waterfront, waar mama, Fleur en Marike lekker op een terrasje zaten in de zon. Wij zijn daar aangesloten en hebben daar lekker de hele middag gezeten. Aan het einde van de middag zijn we met de taxi naar Observatory gereden en heb ik ze Florence house laten zien en hebben we ook Wiebke en Lisa ontmoet, twee meisjes uit Duitsland die een dag eerder waren aangekomen. Omdat ik de hele week niet thuis was geweest, had ik niet echt veel te drinken in huis, behalve oploskoffie, haha! Ze maakten meteen kennis met mijn studentenleventje hier. Daarna hebben we de huurauto meegenomen en zijn we teruggereden naar het hotel. Daar hebben we ons opgefrist en zijn toen met de auto naar Kloofstreet gereden. Hier een geweldig leuk restaurantje ontdekt waar ik daarna ook nog een aantal keren ben geweest. Heel erg lekker gegeten en weer ontzettend gelachen met z’n allen! Helaas was een heel erg druk bezocht restaurantje, waardoor we om 8 uur alweer plaats moesten maken voor andere mensen die de tafel hadden gereserveerd. Lekker op tijd reden we weer terug naar het hotel. Dit kwam goed uit, want morgen stond er een hele drukke dag op het programma.

Zondag 28 april – Marike jarig!! Dit hebben we gevierd met een super leuke dag. Na opnieuw een heerlijk ontbijtje in het hotel, gingen we op weg naar Boulders Beach, het strand met de pinguïns. Haha de auto had ik van tevoren vol geladen met kaarten, dus verdwalen konden we niet! Ik achter het stuur en papa naast me als kaartlezer, en ook de mensen achterin hielpen natuurlijk met het lezen van alle borden langs de weg. Het was eigenlijk gewoon een rechte weg en zonder fout te rijden kwamen we geheel volgens de planning aan in Simon’s Town. Wel nog met een tussenstop voor de rokers en om te genieten van het prachtige uitzicht. Er kwam, om het plaatje compleet te maken, nog een ouderwetse trein voorbij rijden tijdens onze pauze, erg mooi.
Aangezien ik al eerder bij Boulders Beach was geweest, wist ik dat één deel van het strand het leukste was, het deel waar je echt op het strand staat met de pinguïns en niet op een verhoging. Om op dat gedeelte te komen moesten we heel wat rotsen trotseren en dat ging nog niet zo makkelijk! Zeker niet voor papa, die nog altijd erg last had van zijn enkel. Maar uiteindelijk hadden we het gehaald! Tot onze grote verbazing was er echter bijna geen pinguïn op het strand te vinden. Wat bleek; het was broedseizoen en dus zaten alle pinguïns in de bosjes te broeden. Ondanks dat was onze klim niet voor niks. Er waren nog altijd wel pinguïns op het strand te vinden, je moest alleen goed zoeken haha. Daarna weer terug geklommen over de rotsen en naar de andere kant van het strand gelopen, naar de verhogingen. Daar zaten wel heel wat pinguïns, zowel broedende als hele jonge. Ook zagen we in de bosjes nog pinguïns die echt net uit het ei waren gekomen en gevoed werden door de vader/moeder. Ze maken ook een heel vreemd geluid tijdens het broedseizoen, dat hoorde je voortdurend.
Na Boulders Beach gingen we op weg naar Cape of Good Hope en Cape Point. Daar natuurlijk foto’s gemaakt bij het beroemde bord. Net op tijd, want ineens ging het keihard regenen. We waren net op de rotsen geklommen om te genieten van het uitzicht toen het met bakken uit de hemel kwam. We moesten dus sprinten naar de auto!! Daarna naar Cape Point gereden en vervolgens op de terugweg naar de uitgang (moesten daar voor zonsondergang zijn) kwamen we een hele horde wilde struisvogels tegen. Die hadden we allemaal nog niet in het wild gezien, en ze waren ook nog eens heel erg dichtbij. Vanaf het meest zuidwesterlijke punt van Zuid-Afrika reden we terug omhoog via Chapmans peak richting Hout Bay. Chapmans peak is één van de mooiste routes, maar helaas kon mama de route niet zo waarderen. Ik vond het zelf ook best eng om er te rijden hoor, daar niet van, het is namelijk vlak naast de afgrond en de wegen zijn er niet zo breed. Maar ondanks dat was het erg mooi, maar ook erg hoog haha!
Eenmaal aangekomen in Hout Bay hebben we de lekkerste tong ooit op! Met heerlijke knoflookboter, hmmm. Vanaf Hout Bay was het nog maar een klein stukje terug naar Waterfront. Ook die avond weer gezellig bij Marike en Fleur op de kamer geslapen, het bed stond er immers nog steeds.

Maandag 29 april – ’s Ochtends bij het ontbijt kwam ik ineens Jeroen tegen, een Nederlandse jongen uit een ander huis van XChange. Toevallig zaten zijn ouder in hetzelfde hotel. Ze waren gisteren aangekomen en waren van plan de tafelberg te beklimmen. Haha wij hadden hetzelfde idee, alleen waren wij niet van plan hem te gaan beklimmen, maar wilden wij gewoon met de kabelbaan omhoog. Na het ontbijt eerst gechillt in de zon op ons inmiddels standaard terrasje haha! In de loop van de middag zijn we met de taxi richting de tafelberg gereden. Met de kabelbaan zijn we naar boven gegaan en boven hebben we van het prachtige uitzicht genoten. Van boven af heb je immers een super mooi uitzicht over Kaapstad en ook over de oceaan. In opdracht van mijn vader moest ik voor deze dag iets leuks bedenken, hij wilde namelijk mijn moeder verrassen voor hun 30-jarig huwelijk. Nou ik denk dat dat wel gelukt is! Vanaf de tafelberg hebben we genoten van een super mooie zonsondergang. Daarna zijn we weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en in de avond hebben we lekker sushi gegeten. Na het eten ben ik met de auto naar huis gereden, want Suzanne en Sonja waren jarig!

Dinsdag 30 april – Koninginnedag! Dat moest natuurlijk gevierd worden. In Zuid-Afrika is 30 april geen feestdag, maar die hebben we er zelf maar van gemaakt en Suzanne en ik zijn deze dag niet gaan werken. Haha dat was eerst niet het plan, maar we konden de laatste Koninginnedag natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Al vroeg in de ochtend hesen we ons in ons oranje kostuum (die hadden we allebei vanuit Nederland meegenomen) en gingen we op weg naar Tommy’s, een Nederlandse bar middenin het centrum van Kaapstad. De rest van de family ging vandaag lekker naar het strand in Camps Bay en zou misschien later aansluiten.
Onderweg naar Tommy’s werden we door veel mensen nagekeken, haha in Nederland is iedereen met Koninginnedag natuurlijk in het oranje gekleed, maar hier liepen we eigenlijk een beetje voor lul.. Ze wisten wel bijna allemaal waar het voor was en we werden dan ook vaak nageroepen met ‘Holland!’. Ook wilde er een man met ons op de foto, het leuke was dat hij zelf ook een oranje shirt aan had, haha. Onderweg kwamen we nog een meisje tegen die er erg Nederlands uitzag en rood, wit en blauw aanhad, dat kon niet missen! Ze sprak ons aan en het bleek dat ze ook naar Tommy’s op weg was, maar ze wist niet precies waar ze moest zijn. Wij ook niet, en samen zijn we gaan zoeken. We waren van tevoren nog een beetje bang dat we de enigen zouden zijn in de bar, gezien het nog vroeg was en gewoon een doordeweekse dag. Niets bleek minder waar, het café zat al stampvol. Haha iedereen had ook flink zijn best gedaan en het hele café was oranje gekleurd. Voelde me helemaal thuis! Aan de bar kon je gewoon in het Nederlands bestellen en als snack kon je een kroket eten, super. Verder kwamen we allemaal bekenden tegen, heel veel medestudenten uit Rotterdam, was heel gezellig. Tussendoor met een hele groep nog even lekker in de zon gelegen in het park en daarna was het tijd voor avondeten. We waren de hele dag al ongezond bezig, dus besloten we die avond lekker bij de Mac te eten. We konden helaas niet tot laat in Tommy’s blijven, die avond hadden we namelijk een afscheidsfeest van Nicole. Uiteindelijk waren er niet echt plannen voor het afscheidsfeest en dus besloot ik in mijn eentje weer terug te gaan naar Tommy’s, had het die middag immers zo naar mijn zin en hoefde niet bang te zijn dat ik er niemand zou kennen of alleen naar huis zou moeten. Uiteindelijk een hele leuke Hollandse avond gehad!

Woensdag 1 mei – Lekker op tijd ging de wekker weer. Op naar Waterfront! Die dag wilden we graag gaan varen, maar helaas bleek het erg mistig toen we wakker werden. Haha we waren erg verwend na alle dagen volle zon de afgelopen dagen. De planning hebben we dus omgegooid. Na Waterfront zijn we toen naar de Green Market Square gegaan om lekker te lunchen, af te dingen en souvenirs te scoren!
In de avond naar een voetbalwedstrijd geweest in het stadion van Kaapstad. Dit was ook weer een hele ervaring! Suzanne ging ook gezellig mee dus die heb ik tussendoor even moeten ophalen. Al die Afrikanen zijn zo lekker enthousiast en ook zooo muzikaal, heel leuk! Daarna nog uit eten geweest in Waterfront en toen ging ik samen met Suzanne naar huis, morgen namelijk weer gewoon werken..

Donderdag 2 mei – Helaas een gewone werkdag.. Maar ik had beloofd ook een aantal dagen gewoon te komen werken, zodat Suzanne niet alles alleen hoefde te doen deze twee weken. Om 9 uur zaten we weer braaf op de afdeling en gingen we opzoek naar patiënten. In het begin van de ochtend kwamen mijn ouders, Fleur en Marike gezellig langs in het ziekenhuis en heb ik ze de afdeling laten zien en aan een aantal van de zusters voorgesteld. Daarna zijn ze naar het museum geweest in het oude gedeelte van het ziekenhuis. In de Groote Schuur was namelijk de aller eerste harttransplantatie van mens op mens ter wereld (Christiaan Barnard, 1967). In de avond na het werk meteen weer naar Waterfront gereden om iedereen op te halen en lekker uit eten te gaan bij la Boheme. Dit is een heel gezellig en knus restaurantje waar je heel lekker en ook erg goedkoop kunt eten. Haha het eten viel erg in de smaak! Porkbelly voor mijn vader, en heerlijke biefstuk voor de rest.

Vrijdag 3 mei – Na het heerlijke eten van gisteren weer teruggereden naar Observatory om vrijdag weer even een ochtendje te werken. Daarna snel terug naar Waterfront geracet, wilde namelijk zo min mogelijk missen van onze tijd samen in Zuid-Afrika. Eenmaal aangekomen besloten met Marike en Fleur naar het aquarium te gaan. Papa en mama gingen niet mee en besloten lekker op het terras te gaan zitten. Dat was maar goed ook want het aquarium was heel erg gericht op kinderen, niet verkeerd, maar niet echt de moeite waard. Maar we hebben wel weer veel foto’s kunnen maken haha.
In de middag aangesloten bij de rest op ons inmiddels standaard terrasje en genoten van de zon en de lekkere drankjes. In de avond naar een heel leuk Afrikaans restaurant geweest genaamd Gold. Hier hebben we genoten van 15 gangen aan Afrikaanse tapas, allemaal afkomstig uit een ander land van Afrika. Verder was er Afrikaanse live muziek en danste het personeel ook gezellig mee, in hun traditionele kleding en mooi geschminkte gezichten. Ook kozen ze verschillende mensen van tafel uit om met ze te dansen, mama had snel van plek gewisseld met Fleur, haha! Maar niemand van ons werd gelukkig uitgekozen. Wel hebben we erg kunnen lachen om anderen die wel werden uitgekozen. Verder was het eten heel erg bijzonder en leuk om eens te proberen. Alles bij elkaar een hele bijzondere en gezellige belevenis.

Zaterdag 4 mei - Deze ochtend moesten we weer vroeg op, haha Fleur had daar overduidelijk geen zin in en ook Marike en ik hadden moeite uit bed te komen. Uiteindelijk zaten we gelukkig allemaal weer prima op tijd bij het ontbijt. Vanaf Waterfront zijn we toen met de huurauto naar Observatory gereden, daar werden we namelijk opgehaald voor de township tour. Pele, waar ik in een eerder blog ook al over vertelde, zou ons vandaag weer rondleiden door de township Langa.Was opnieuw heel erg bijzonder en leuk. Zo hebben we zelf gebrouwen bier gedronken (was nog steeds niet lekker), gedanst en gezongen met de kinderen, een supermarktje bezocht en verder zijn we langs de verschillende huisjes gereden, die veelal gemaakt zijn van golfplaten, hout en zeil. Dit schetst meteen de afschuwelijke kant van de townships, de armoede waarin deze mensen leven.. Door deze tour hebben we daar wel een heel goed beeld van gekregen. Dit was echt een groot contrast met de Old Biscuit Mill die we daarna bezochten! Een overvloed aan eten en drinken en allemaal welvarende mensen. Helaas is het niet allemaal eerlijk verdeeld in de wereld.. Toch wilde wel ook graag dit plekje aan mijn ouders, Fleur en Marike laten zien, ik ga er namelijk bijna iedere zaterdag met veel plezier naartoe.
In de avond gewoon thuis in Observatory gegeten en de rest van de family ging toen weer eten bij la Boheme haha, het was donderdag immers zo goed bevallen. Ik besloot deze avond thuis te eten omdat Sonja en Suzanne deze week jarig waren geweest en het op deze avond vierden. Ze hadden dus wat vrienden uitgenodigd en verder was heel Florence huis er natuurlijk bij. Eerst thuis gezellig wat gegeten en gedronken en daarna uit geweest in Longstreet. Fleur en Marike waren ook uitgenodigd en tot mijn verbazing was mijn moeder er ook ineens bij. Haha, moest even aan het idee wennen (vond ze heel gek) maar was uiteindelijk was het natuurlijk heel erg leuk! En vond het ook erg leuk dat ze zo ook meteen al mijn huisgenoten konden ontmoeten. Die waren eerder in de week namelijk allemaal niet thuis toen ik ze het huis liet zien. Daarna met elkaar in de taxi terug naar het hotel gereden.

Zondag 5 mei – Vandaag was alweer de laatste dag aangebroken.. De geweldige vakantie wilden we spetterend afsluiten op Robben eiland. Dit was echter minder spetterend dan verwacht, haha we hebben allemaal nog nooit zo’n saaie begeleider gehad. Eén voordeel, we werden er wel erg melig van. Toen we eenmaal uit de bus mochten om de gevangenis van dichtbij te bekijken werd het allemaal een stuk leuker en indrukwekkender. In de gevangenis kregen we nog een rondleiding van een ex-gevangene, die wist gelukkig wel hoe je dat moest aanpakken. Natuurlijk was het ook extra interessant om naar te luisteren, hij wist immers waar hij het over had! Daar uiteraard ook stilgestaan bij de cel van Nelson Mandela, die hier van 1964 tot 1982 gevangen heeft gezeten samen met nog heel veel andere antiapartheidsstrijders. Bizar wat die mensen op dat eiland moesten doorstaan.. Daarna was het alweer tijd om terug te lopen naar de boot die ons terugbracht naar Waterfront. Hier hebben we voor het laatst genoten van de Afrikaanse zon op het lekkere terrasje en als afsluiter zijn we nog een keertje terug gereden naar Hout Bay om nog één keertje de heerlijke tong te eten. In de avond moesten we helaas alweer afscheid nemen.. Het waren twee super leuke weken en die had ik nooit willen missen!! Vond het afscheid nemen wel even moeilijk, maar inmiddels zat ik alweer op de helft en tot nu toe heb ik eigenlijk niets te klagen gehad.

Zuid-Afrika is geweldig!