Week twee

Omdat ik jullie niet langer in spanning wil laten zitten is hier alvast een deel van mijn derde blog. Gezien ik over een uurtje vertrek om met drie huisgenoten de Garden Route te gaan rijden, heb ik helaas geen tijd meer om het vandaag af te schrijven. Maar zodra ik terug ben beloof ik jullie het vervolg van mijn blog, inclusief de verhalen van de Garden Route. Excuses en veel leesplezier!

Donderdag 7 maart – Na het plaatsen van mijn blog vorige week, ging ik nog even skypen met mijn ouders en zus. Haha ze zaten gezellig met z’n drietjes voor de camera en dat was heel erg gezellig! Helaas werd deze gezelligheid bruut verstoord door een aantal Nederlanders die naast me wie is de mol zaten te kijken. Ik ben fan van wie is de mol, begrijp me niet verkeerd, maar wilde niet tijdens het skypen te horen krijgen wie de mol was! Maar helaas.. Nu weet ik het al wel zonder dat ik de laatste twee afleveringen gezien heb, jammer. Haha ze hebben het wel goed gemaakt door me zo laat op de avond, na het skypen, even terug te brengen naar huis. Het waren namelijk studenten van een ander studentenhuis van Xchange bij ons in de buurt. Omdat ze hier ook wonen, weten ze dat je hier ’s avonds eigenlijk niet meer alleen over straat kan. Eenmaal thuis na een heel leuk gesprek, heb ik heerlijk geslapen.

Vrijdag 8 maart – Vrijdag was een erg spannende dag, deze dag moesten we namelijk een presentatie houden voor de volledige staf van de oogafdeling. We stonden dus erg zenuwachtig op. Na mijn boterhammetje met hagelslag en glaasje melk (voelt bijna als thuis haha) deed ik de deur open om te vertrekken richting het ziekenhuis, en tot mijn verbazing regende het!! Met onze regenjassen aan gingen we wat zenuwachtig opweg naar het ziekenhuis. Gelukkig hoeven we maar 10 minuten te lopen en regende het niet heel erg hard, dus eenmaal aangekomen konden we ons nog wel vertonen. We gingen meteen druk aan het werk en het includeren van patiënten verliep goed, al had ik die middag wel een mannetje helemaal lekt geprikt ah! Pas na drie keer prikken lukte het me om een buisje bloed te vullen.. Hij leed al heel wat jaren aan diabetes en dan zijn de vaten vaak moeilijk te vinden en als je ze dan vind, verdwijnen ze soms gewoon tijdens het prikken! Echt zielig voor de patiënt, maar gelukkig kon hij er nog wel om lachen. In de middag wilden we nog een aantal keer onze presentatie doornemen. Daar waren we uiteindelijk zo druk mee bezig dat we niet door hadden dat we bijna werden opgesloten op de afdeling (de afdeling sluit namelijk om 13.00 uur op vrijdag en de deuren gaan dan ook allemaal op slot). Gelukkig had een oplettende verpleegkundige ons hardop horen oefenen en die kwam ons snel waarschuwen, haha! Uiteindelijk bij La Grotti’s (een eetcafeetje in het ziekenhuis) nog een laatste keer onze presentatie geoefend en daarna gingen we opweg naar de stafmeeting. Van tevoren nog even snel een net coulbertje aangetrokken en alles even rechtgetrokken. Toen we daar aankwamen bleek het allemaal heel informeel en mochten we gewoon zittend achter onze laptop onze presentatie houden. Haha alle zenuwen en moeite voor niks dus! Maar was wel erg leuk en handig om alle artsen toch even op de hoogte te stellen van ons onderzoek. Daarna hebben we ook zeker verandering gemerkt op de afdeling, artsen dragen nu ook zelf patiënten aan die we zouden kunnen includeren en geven ook tips en helpen graag, fijn! Na de presentatie mochten we lekker naar huis. Daar een heel lekkere salade gegeten en struisvogelbiefstuk, erg lekker! Na het eten even lekker opgefrist voordat heel ons huis vol zat met mensen uit verschillende studentenhuizen uit de buurt (en locals). Het was allemaal heel erg gezellig, totdat we merkten dat er was ingebroken in een van de auto’s die buiten het hek stond geparkeerd.. De politie moest gebeld worden en er moest een verklaring worden afgegeven, heel vervelend allemaal! Daarna wel nog de stad in geweest met een hele grote groep. Dit was mijn eerste kennismaking met Longstreet, haha niet echt mijn ding heb ik gemerkt. De jongens hier zijn niet echt subtiel om het zo te zeggen, al heb ik wel echt genoten van het swingen op z’n Afrikaans!

Zaterdag 9 maart – Na het stappen lekker uitgeslapen om vervolgens de middag door te brengen op het strand in Camps Bay. Wat hier heel erg leuk is, en na tien keer best irritant, zijn de mannetjes met hun koelboxjes die voor de kost gekoeld drinken en ijs verkopen. Best handig, alleen zijn het vaak tien mannetjes en dertig zonnende mensen, dus echt veel zullen ze niet verdienen op een dag. Ook met parkeren zijn er mannetjes die je helpen een plekje te vinden, wat vaak nog best lastig is, en je auto in de gaten houden zolang je geparkeerd staat. Je hoeft geen parkeergeld te betalen, maar betaald na afloop het mannetje dat je auto in de gaten heeft gehouden (het bedrag mag je helemaal zelf bepalen).
Op deze warme dag ook af en toe geprobeerd te zwemmen in de Atlantische Oceaan om even af te koelen, maar die is zo koud dat het gewoon zeer doet aan je voeten als je erin staat. Het voelde een beetje als tijdens de nieuwjaarduik op Vlieland! Maar even snel onderdompelen en vervolgens weer opdrogen was super. Mag opzich natuurlijk ook niet klagen met een gemiddelde temperatuur van 30 graden haha. Verder die middag vrij weinig gedaan, gewoon gezellig liggen kletsen met vier meiden en een cocktail gedronken. Voordat we weggingen kwamen we op het lumineuze idee om zalm te eten die avond. Het was een hele tocht, we hebben heel Kaapstad moeten doorkruisen, maar uiteindelijk hebben we zalm gevonden! En gelukkig smaakte het ook nog eens heel erg goed. Qua eten hebben we hier echt niets te klagen, alles is verkrijgbaar, behalve hagelslag helaas haha (het pak dat ik heb meegenomen is nu namelijk op, maar mijn moeder heeft belooft een nieuw pak mee te nemen zodra ze hierheen komt, nog even ter herinnering haha).

Zondag 10 maart – Omdat het dit weekend zo ontzettend warm was besloten we om zondag opnieuw naar het strand te gaan (vervelend!), maar dit keer naar Muizenberg. We gingen hierheen met z’n zessen. Gelukkig was het water hier een stuk minder koud en konden we lekker zwemmen. Tussen het zwemmen door heb ik even gezellig oma gebeld. Dit vond ze erg leuk en ik natuurlijk ook! Ook hebben we die middag nog anderhalf uur gesurft, man wat was dat zwaar! De rest van de groep had allemaal al eens gesurft en vond een les niet echt meer nodig, dus ik ging heel stoer mijn eerste keer meteen zonder les het water in. Nou dat heb ik geweten! De blauwe plek op mijn arm is nu nog te bewonderen en in alle gaten zat zeewater, haha maar leuk was het zeker. Na het surfen was het strand verdwenen, het water stond namelijk tot aan de kant. Daarom zijn we toen doorgereden naar Hout Bay. Dit is echt een ontzettend leuk vissersplaatsje (haha sorry vind alles leuk) aan een strand met baai. Hier hebben we gezellig verse vis gegeten onder het genot van een Afrikaanse live band, geweldig! Daarna hebben we nog over het strand gelopen totdat de zon onder ging.

Maandag 11 maart – He bah, het weekend gaat hier zo snel en maandagochtend voelde ik me ook nog eens helemaal niet lekker! Dubbel pech. Maar goed, we moesten toch weer gewoon aan het werk. Er stond gelukkig wel weer iets leuks op het programma vandaag; het glaucoom event. Er kwamen vandaag journalisten op de afdeling om patiënten met glaucoom (die wij dus zoeken voor ons onderzoek) te interviewen over hun oogziekte om zo de ziekte wat meer bekendheid te geven, super natuurlijk! De verpleging had ons verteld dat de journalisten vast en zeker ook wel even met ons wilden praten, maar dit was echter niet het geval (gelukkig maar, want ze hadden me toch niet verstaan met mijn schorre stem). Wel mochten we gezellig aanschuiven bij de Afrikaanse lunch. Helaas zat er op dat moment ook een patiënt op ons te wachten, en geheel tegen de Afrikaanse traditie in trokken wij ons daar wel iets van aan en schoven we de lunch heel snel naar binnen haha. De dame in kwestie had nergens iets van gemerkt, wachten zijn ze hier immers wel gewend, en dus konden we verder gaan met de vragenlijst. Na deze lieve mevrouw hadden we weer een geschikte patiënt gevonden en hij wilde heel graag meewerken. Heel fijn! Na het invullen van de vragenlijst en het informed consent (is wettelijk verplicht, gezien we het bloed van de patiënt opslaan en gebruiken voor genetisch onderzoek) namen we meneer mee naar de prikkamer. Suzanne was aan de beurt om te prikken. Ze voelde een heel goed bloedvat, maar prikte ondanks alle goede voorbereidingen toch mis. Dit gebeurt wel vaker en is niks aan te doen (wel vervelend voor de patiënt natuurlijk) maar deze man ging helemaal uit zijn plaat. We mochten ook meteen niet nog een keer proberen om bloed te prikken in zijn andere arm, hij was er helemaal klaar mee. Helaas voor ons hebben we niks aan alle verzamelde gegevens en ingevulde vragenlijst als we geen buisje bloed hebben om het uiteindelijke onderzoek op te doen. We hebben nog geprobeerd hem te overtuigen, maar hij hield helaas voet bij stuk en dus konden we hem niet meer in onze studie gebruiken. Gelukkig is dit nog niet vaker voorgekomen, en meestal gaat het prikken ook gewoon meteen goed of roepen we hulp in van een verpleegkundige. Na deze wat minder leuke patiënt was ik weer aan de beurt om een patiënt te prikken (we rouleren steeds), in plaats van dat er geen bloed in het buisje kwam, stroomde het bloed nu rijkelijk, zo rijkelijk dat zelfs mijn broek onder zat.. Haha wat een dag! Gezien ht HIV percentage hier erg hoog ligt was ik best wel een beetje in paniek, maar we dragen hier bij het bloedprikken handschoenen dus hoefde me eigenlijk nergens zorgen om te maken. Een beetje koud water en zeep doet wonderen! A deze wat hectische dag, lekker een rustig avondje gehad thuis, gezellig kletsen op de bank.

Dinsdag 12 maart – Helaas stond ik deze morgen op met nog altijd een hele zere keel. Had de nacht ook heel veel liggen hoesten, helaas ook niet zo leuk voor Suzanne.. Maar na twee paracetamolletjes weer opweg gegaan naar de Groote Schuur. Het is elke ochtnd toch wel weer zwaar die klim naar de ingang van het ziekenhuis en deze ochtens helemaal. Gelukkig maken de lieve verpleegkundigen je dag meteen weer goed als je de afdeling op kunt lopen, dus eenmaal aangekomen kon ik er weer helemaal tegenaan! Verder was het een werkdag zoals alle andere. Na het werken gingen Suzanne en ik naar de Pick and Pay om inkopen te doen, we hadden deze avond namelijk kookdienst. Koken voor twaalf mensen was nieuw voor ons, denk voor de meesten van ons wel haha, en dus was het even zoeken naar een geschikt gerecht. Uiteindelijk hebben we gekozen voor curry met rijst, groenten en kip. Het was gelukkig een groot succes, iedereen vond het erg lekker (of ze waren gewoon erg beleeft). Na de berg afwas, dat hoort helaas ook bij de kookdienst, heb ik samen met Mira (huisgenootje uit Duitsland), Nefera (uit België) en Suzanne de film Twilight gekeken op het veel te grote bed van Menno (uit Nederland). Menno was voor zijn werk naar Durban en dus hebben we even van de situatie gebruik gemaakt en lekker op zijn bed film gekeken. Hij heeft namelijk als een van de weinigen een tweepersoonsbed tot zijn beschikking, heerlijk! Was erg leuk.

Woensdag 13 maart – De dag op de poli begon apart. We wilden vandaag mensen includeren van de Q, dat is het deel van de afdeling waar mensen zonder afspraak mogen langskomen en waar ze dan worden gescreend door de artsen. Sommige patiënten worden meteen weer weggstuurd, anderen worden naar de afdeling gestuurd voor oogtesten en weer anderen worden op een lijst geschreven om in de middag nogmaals gezien te worden, die lijst stopt elke dag bij twintig patiënten. Ben je dus nummer eenentwintig, dan heb je pech en moet je de volgende dag terugkomen. Wat ons die morgen opviel, was dat er wel heel veel artsen rondom één patiënt stonden. Wij waren ook erg nieuwsgierig en gingen even een kijkje nemen. Wat bleek; het oog van mevrouw was die ochtend uit haar kas gepopt en ze had hem er zelf weer terug in geduwd!! De dokter ging haar oog verder onderzoeken en het leek echt alsof het oog er weer uit zou gaan vallen, de dokter deed in ieder geval flink zijn best, bah! Mijn hoofd sprak helaas voor de patiënt boekdelen, maar gelukkig bleef het oog op zijn plek. Die middag ook nog bij een operatie mee mogen kijken. Er was een vrouw met een ontstoken onderooglid gevuld met pus. De dokter heeft het ooglid opengesneden zodat het pus eruit kon, om het ooglid te ontlasten. Haha niet zo’n lekker verhaal, maar zoiets vind ik heel interessant! Naast deze spannende gebeurtenissen verliep het includeren van patiënten ook nog eens heel goed. Gemiddeld willen we per dag 4 patiënten includeren en deze dag hadden we er voor de lunch al 4 verzameld. Tijdens de lunch lekker een uurtje in het grasveld gelegen dat voor de ingang van het ziekenhuis ligt en waar heel veel personeel zijn of haar pauze doorbrengt. Na de pauze moesten we uiteraard weer verder met includeren. Na het werk hoefden we eens een keer niet langs de supermarkt (heerlijk), er werd die avond namelijk voor ons gekookt. Nefera en Marjolein hadden kookdienst en ze hadden het leuke idee om hun stagebegeleidster voor ons te laten koken. We aten Janpap, een traditioneel Afrikaans gerecht. Erg lekker! Onderop een soort van rijst (de pap), daaroverheen een tomatensaus en daar bovenop verschillende groenten (de jan) en dit werd bereid in de oven. Als toetje een brownie gegeten, niet traditioneel Afrikaans maar wel lekker!

Donderdag 14 maart – Onze dag op de poli was maar weinig bijzonder en erg kort. In verband met een congress voor de oogheelkunde afdeling waren er deze dag en de dag erna geen poli’s en dus bijna geen patiënten. Er waren enkel de patiënten van de Q waar ik al eerder over vertelde. Na helaas maar één patiënt te hebben gevonden voor ons onderzoek, mochten we van de dienstdoende arts de rest van de middag vrij nemen om lekker naar het strand te gaan. Oh en de dag daarna hoefde we ook niet te komen, want er zouden toch geen geschikte patiëntn voor ons zijn. Heel vervelend! Haha dit advies hebben we natuurlijk meteen opgevolgd en we zijn lekker rond 1 uur naar huis gegaan. Omdat we zelf nog geen auto hebben gehuurd en geen van onze huisgenoten al thuis was, wisten we niet echt waar we heen zouden kunnen gaan. Alles leuke dingen liggen opzich niet heel ver van Observatory vandaan, maar een auto is toch echt wel nodig. Gelukkig hebben we 5 minuutjes van ons huis ook een buitenzwembad en daar zijn we toen lekker naartoe gegaan. Voor slechts 4,20 Zuid-Afrikaanse rand (42 eurocent) mag je hier naar binnen. Heerlijk middagje gehad. Na het zwembad teruggelopen naar het huis en eenmaal daar aangekomen besloten om lekker op het strand te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan, en na een uurtje zaten we lekker op het strand met een wrap in onze handen te genieten van de zonsondergang. Dat was heerlijk, en op de achtergrond nog een leuk muziekje van een straatmuzikant. Na een uurtje werd dit achtergrondmuziekje wel heel erg irritant, maar dat mocht de pret niet drukken haha! Toen we thuis kwamen stond me nog een leuke verassing te wachten; een vieze, dikke, paarse kakkerlak op mijn nachtkastje!!! Gadver! Gelukkig was een huisgenootje zo vriendelijk hem te vangen en door de wc te spoelen. Eind goed al goed.

Heel veel liefs,
Milou