Week vijf, zes & zeven

Omdat ik erg achterloop met mijn blog, hier een wat beknoptere beschrijving van al mijn belevenissen tot nu toe. Althans, beknopt.. :)

Vrijdag 29 maart – In de ochtend ontbeten met struisvogelei en daarna snel doorgereden naar de Congo Caves. Het was paasweekend en helaas hadden meer mensen het idee om de grotten te bezoeken, waardoor de eerstvolgende tour pas om 1 uur beschikbaar was en we waren er al om 10 uur! Toen besloten door te rijden naar de waterval in Oudshoorn, maar helaas was de toegang tot de waterval in verband met het paasweekend afgesloten. Toen nog langs een zwembad gereden met heel warm water uit een natuurlijke bron, maar deze was ook dicht in verband met Pasen.. Jammer. Het zat ons die dag dus niet echt mee en we zijn toen uiteindelijk maar doorgereden naar Kaapstad, waar we ongeveer 6 uur over gedaan hebben! We konden meteen aanschuiven bij de braai haha! Het voelde echt een beetje als thuiskomen, dat was erg leuk. Vervolgens lekker optijd in een fris bedje gekropen.

Zaterdag 30 maart – Na een week van vroeg opstaan vandaag eens lekker uitgeslapen. Na het uitslapen zijn we opweg gegaan naar de Old Biscuit Mill, dit is een foodmarket waar je eten kunt kopen uit allerlei verschillende landen. Zo hebben ze er ook bitterballen en kroketten. Het wordt iedere zaterdag opgezet in een soort grote loods en buiten worden er dan verschillende zitplakken gecreërd. Ook binnen worden tafels gemaakt van oude deuren en dergelijke, het is echt heel erg gezellig en er komen heel veel verschillende mensen op af. Die dag hadden we bijvoorbeeld twee jongens ontmoet, één uit Madagaskar en één uit Rwanda en daar hebben we nu nog altijd contact mee, heel leuk! Na de foodmarket gezellig nog even wat gedronken in Green point, één van de wat rijkere wijken hier in Kaapstad. Toen we thuis kwamen was er een nieuw meisje aangekomen, Sonja, uit Duitsland. Ze is hier voor haar studie geneeskunde en loopt mee op de afdeling trauma in hetzelfde ziekenhuis als waar Suzanne en ik werken. Na gezellig te hebben gekletst moesten we alweer opschieten voor de Kampala Night. Kampala Night is een speciale Oegandese avond eens in de maand en wordt gehouden in een club genaamd Ragazzi. Die avond treden er dan verschillende Oegandese mensen op en ook wordt er Oegandese muziek gedraaid. Dit was echt een super leuke ervaring!

Zondag 31 maart – Een heerlijk luie zondag gehad. Eind van de middag besloten we om naar Goldfish te gaan, een Zuid-Afrikaans DJ duo. Ze zouden deze avond namelijk optreden in Kaapstad en het leek ons wel leuk om daar bij te zijn. Haha zo gaat het hier altijd, een uur van tevoren wordt er besloten dat we iets gaan doen en iedereen mag dan beslissen of hij meegaat of niet. Dit is voor mij erg wennen, omdat ik normaal graag de tijd heb om iets te beslissen, maar het is ook wel weer erg leuk. Zo is iedere dag weer een verrassing! Uiteindelijk gingen we dus met een minitaxi opweg naar The Grand, een luxe strandtent in Waterfront. Daar nog even heerlijk van het zonnetje genoten en vervolgens de hele avond gedanst op de muziek van Goldfish.

Maandag 1 april – Alweer een public holiday, en vandaag stond sandboarding op het programma. Dit is net zoiets als snowboarden, maar dan in het zand. We moesten hiervoor naar Betty’s Bay rijden, een uurtje van Kaapstad vandaan. Hier hebben we boards gehuurd in een winkeltje en zijn we opzoek gegaan naar de gigantische duinen, waar Betty’s Bay om bekend staat. Wij konden ze echter niet vinden haha! Na een aardige zoektocht hebben we ons uiteindelijk vast gereden in het zand, maar daardoor vonden we wel de duinen. En gigantisch waren ze zeker, 210 meter hoog! Het was een hele klim, met een zwaar board in je handen en een harde wind tegen, maar de rit naar beneden maakte de zware klim een stuk minder erg. Het was echt heel erg leuk! We gingen super hard naar beneden. We hadden ook wax meegekregen om de boards mee in te smeren, en daardoor gingen we nog harder. Het enige nadeel was dat ik daarna weer last heb gekregen van mijn knie, al gaat het nu gelukkig weer beter.
Na deze gewelig leuke middag gingen we opweg terug naar huis voor het huiseten en zijn we tussendoor nog even gestopt bij de ‘Happy Lobster’ om een lekker stuk knoflookbrood naar binnen te werken haha! Eenmaal thuis eerst snel onder de douche gesprongen, want het zand zat echt overal. Mijn fleecevest is nog steeds niet helemaal zandvrij na een aantal keer wassen!

Dinsdag 2 april – Na een lang weekend moesten we er nu toch echt weer aan geloven, werk! We hadden beiden erg veel moeite met opstaan, zeker gezien het ook nog eens regende buiten. Uiteindelijk toch maar onder de douche gesprongen en opweg gegaan naar de Groote Schuur. Daar gezellig bijgekletst met de verpleging, die altijd erg geïnteresseerd zijn in onze verhalen en echt super aardig zijn. Verder hadden we een hele rustige dag en ondanks dat we ontzettend ons best deden om geschikte patiënten te vinden, het wilde deze dag niet echt lukken. Die middag hoorde ik helaas dat ik mijn laatste tentamen definitief niet gehaald had met een 5.4, heel erg balen natuurlijk! Was wel even een tegenvaller, al wist ik al eerder dat die kans er in zat.. Dus komende november opnieuw colleges volgen en in februari nogmaals mijn laatste tentamen maken. Daarna meeloten om aan mijn coschappen te beginnen.
Na deze rustige werkdag een huurauto geregeld samen met Suzanne. We vonden het allebei erg spannend en wisten in het begin niet of we wel aan de linker kant durfden te rijden in dit drukke en soms erg hectische verkeer. Maar uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen omdat we in de middagen na het werk en in het weekend toch wat meer er op uit willen gaan. Hier in de buurt van het huis is niet erg veel, en om ergens te komen in Kaapstad moet je toch eigenlijk wel over een auto beschikken. We kunnen natuurlijk altijd met andere huisgenoten meerijden ,maar die moeten dan natuurlijk wel thuis zijn en ook zin hebben om naar de plek te gaan waar jij heen wilt. Kortom, vanaf nu wat meer vrijheid.
In de avond had ik een lekker avondje voor mezelf. Heb ik wat brieven gelezen van Jessey, Noralie, Suzanne en Renee, die ze me op Schiphol hadden meegegeven. Heel erg leuk! Voor elke gelegenheid is er een brief met foto’s. Met de foto’s heb ik gezellig mijn muur versierd.

Woensdag 3 april – Vandaag een werkdag met een aantal bijzondere gebeurtenissen. Allereerst wilden we een patiënt includeren die helaas geen Engels kon. We moesten dus opzoek naar een vertaler op de afdeling. Die hadden we gelukkig al snel gevonden, Thabiso, een broeder. Ik was aan de beurt om de vragenlijst af te nemen. Het was erg leuk, Xhosa is namelijk een erg grappige taal met allemaal klakjes tussendoor. Ook erg moeilijk trouwens! Het is één van de meest gesproken talen in Zuid-Afrika, maar ze kennen hier ook nog een heleboel andere talen. Met Afrikaans kan ik me nog enigzins redden, maar Xhosa is voor mij echt niet te doen. Gelukkig ging het vertalen prima en hadden we al snel alles op papier en ook het bloedprikken ging goed. Daarna was er helaas een patiënt waarbij het bloedprikken wat minder makkelijk ging. Gelukkig hebben ze hier overal een oplossing voor! We moesten een handschoen vullen met warm water en deze een aantal minuten op de arm van de patiënt leggen, de vaten zouden dan vanzelf opkomen. En ja hoor!
In de avond waren Suzanne en ik weer aan de beurt om te koken voor het hele huis. We liepen een hele tijd rond in de supermarkt en uiteindelijk kwamen we op het idee om wraps te gaan maken. Dit bleek een super goed idee, iedereen vond het heel erg lekker en het was een groot succes. Dat gaan we dus zeker vaker proberen! Tijdens het eten kwamen we op het lumineuse idee om na het eten gezellig naar de opening van het Jazz Festival te gaan. Dit bleek een super idee! Op het plein in het centrum van Kaapstad was een groot feest aan de gang. Het podium stond vol met geweldig goede muzikanten en we hebben echt genoten. Afrikanen weten hoe ze een feestje moeten bouwen haha. We belandden uiteindelijk ook nog in een dance battle, maar deden zelf natuurlijk niet mee. Helaas konden we niet tot heel laat blijven, want de dag erna moesten we allemaal gewoon weer aan het werk.

Donderdag 4 april – Vandaag konden we 5 minuutjes later opstaan, we hoefden namelijk geen boterhammen te smeren voor de lunch. De lunch zou vandaag namelijk worden verzorgd door de verpleegkundigen. De vrijwilliger van de afdeling had vandaag namelijk zijn laatste dag. Als afscheidskado hebben we hem een Unoxmuts gegeven, die had ik meegenomen vanuit Nederland. Hij was er heel erg blij mee. In de middag stond er inderdaad een heerlijke lunch voor ons klaar. We konden van alles pakken en het was erg gezellig. Ook leuk om te zien hoe netjes iedereen rijst kan eten met zijn handen, behalve Suzanne en ik haha!
Eenmaal thuis even een grote schoonmaak gehouden in onze kamer, was wel nodig ook. Helaas deed de stofzuiger het niet, dus zijn we met de bezem in de weer gegaan. Daarna gezellig geskypt met mama en Fleur en in de avond uit eten geweest. Uit eten gaan is hier soms nog goedkoper dan koken, dus daar maken we natuurlijk graag gebruik van!

Vrijdag 5 april – Opnieuw een werkdag. Vandaag hadden we de 48 patiënten gehaald! Om 12 uur hadden we een afspraak met Professor Cook om te bespreken hoe het allemaal tot nu toe loopt met ons onderzoek. Echt een hele fijne man, we kunnen altijd bij hem terecht me tal onze vragen en ook heeft hij vaak goede suggesties over hoe we bepaalde dingen het beste kunnen aanpakken. Na onze meeting met Professor Cook moesten we snel opweg naar huis want onze huurauto zou worden gebracht. We bleken geluk te hebben, er was namelijk op dat moment alleen een grote versie van de huurauto’s beschikbaar, een Chevrolet Aveo. We waren heel erg blij, want de huurauto’s van onze huisgenoten zijn erg klein. Samen met de man die de auto kwam brengen hebben we de auto nagekeken op eventuele beschadigingen. Daarna het contract getekend en nu zijn we eigenaar van onze eigen huurauto!! Die middag hebben we meteen de auto gepakt naar Table View strand. Suzanne reed en het ging heel erg goed, al is het in het begin wel lastig om je positie op de weg te bepalen gezien je natuurlijk aan de andere kant van de weg rijdt en ook aan de andere kant in de auto zit. Op het strand lekker een ijsje gegeten en genoten van het uitzicht. Het heet namelijk niet voor niks Table View strand, je hebt er een prachtig uitzicht over de zee met de Tafelberg op de achtergrond.
Die avond hadden we natuurlij kweer een braai. En dit keer niet zomaar een braai, maar een braai voor 23 mensen! Het was wel even passen en meten in de tuin, maar echt super gezellig! Er kwamen wat mensen uit een ander XChange huis en ook hadden sommigen wat vrienden uitgenodigd. Iedereen nam zijn eigen vlees mee, wat op de braai werd gebakken door Wesley (uit Malawi) en verder werd alles gedeeld, heel erg leuk!

Zaterdag 6 april – Die ochtend werden we wakker geschreeuwd door een aantal huisgenoten die in discussie waren. Wesley had namelijk besloten twee vriezers te ontdooien zonder overleg en terwijl al ons ete ner nog in zat. Niet zo’n goed idee dus. Uiteindelijk hebben we gelukkig het meeste eten nog kunnen redden door het over te gooien in andere vriezers. Ook de koelkasten moesten natuurlijk worden leeggehaald en ook meteen schoongemaakt. Daar waren we wel een ochtendje mee zoet. Daarna zijn we opnieuw met een groepje naar de Old Biscuit Mill geweest, het was die week ervoor namelijk zo goed bevallen. Na de foodmarket een drankje gedaan in de pub op de hoek van onze straat. Het zonnetje scheen zo lekker dat we er eigenlijk de hele middag zijn blijven hangen en toen ook maar besloten er te blijven eten. Heerlijke fish and chips gegeten, had ik echt niet verwacht! Die avond was het weer tijd voor een stapavondje. Deze avond besloten we naar Chez Ntemba te gaan. Een echte Zuid-Afrikaanse club. Was heel erg leuk! Opnieuw een dirty dancing ervaring haha, maar nu was ik beter voorbereid.

Zondag 7 april – Opnieuw een heerlijke luie zondag gehad. Lekker samen met Marjolein op de bank gehangen in onze pyjama onder een dekentje en lekker naar zinloze programma’s gekeken. Eind van de middag mezelf toch maar aangespoord te gaan douchen haha, voordat we vertrokken naar Waterfront. Vandaag was namelijk de laatste avond van Mira, onze huisgenoot uit Duitsland waarmee we echt heel veel leuke dingen hebben ondernomen. Voor haar afscheid gingen we lekker eten in Waterfront. Ik koos voor Bobotie, een typisch Zuid-Afrikaans gerecht. Was echt heel erg lekker, wel zoet, maar super! De avond was al heel erg leuk, maar toen er een Zuid-Afrikaanse groep mannen aan de tafel kwam zingen, was de avond compleet. Haha ook deze mannen waren super muzikaal en zonder muziek maakte ze er toch een zwingend optreden van.

Maandag 8 april – Het weekend gaat elke keer zo snel.. We moesten alweer aan het werk. Deze dag wel weer iets super grappigs meegemaakt. We wilden een vrouw includeren met zeer ver gevorderd glaucoom, maar dit bleek helaas niet het enige wat al ver gevorderd was bij deze vrouw haha! Haar gehoor was ook niet meer wat het geweest was. Suzanne was dit keer aan de beurt om de vragenlijst af te nemen en daar was ik stiekem heel blij mee. Heb zo ontzettend hard moeten lachen (natuurlijk wel heel onopvallend), Suzanne was namelijk op één centimeter afstand in de oor van de patiënt aan het schreeuwen en nog kon ze negen van de tien keer niet verstaan wat er werd gezegd.Wat een gedoe! Ik heb wel waardering voor het geduld van Suzanne, want uiteindelijk is het toch gelukt de hele vragenlijst door te lopen met deze super dove vrouw.
Aan het einde van de middag zijn we iets eerder vertrokken van de afdeling om Mira weg te kunnen brengen naar het vliegveld. Daar nog ven gezellig wat gegeten en gedronken, maar toen moesten we toch ech tafscheid nemen. Echt heel erg jammer, want ik trok erg veel met haar op. Gelukkig hebben we nog wel goed contact met elkaar via Whatsapp en we spreken elkaar nog geregeld.

Dinsdag 9 april – Die ochtend werd ik echt heel erg rot wakker, was die avond namelijk ziek geworden. Had een hele zere keel en hoofdpijn toen ik opstond. Twijfelde zelfs om te gaan werken, maar ben toch maar gewoon gegaan. Onderweg naar het werk zagen we een grote verhuizing van zwervers. Op dinsdag worden namelijk de containers buiten gezet en de zwervers zoeken hieruit alles wat bruikbaar is. Heel erg zielig om te zien.
Op het werk hebben we die dag weer meegelopen op de Q, we blijven ons verbazen hoe het er daar aan toe gaat. Het is gewoon een soort lopende band. De patiënten komen af en aan. Eind van de middag geskypt met Pieter, de jongen die ook geneeskunde studeert en hetzelfde onderzoek aan het doen is in Tanzania. Was een fijn gesprek, we konden even ervaringen uitwisselen en ook had hij nog een aantal tips voor ons en wij voor hem. Die dag afgesloten met een etentje in een super goed sushi restaurant.

Woensdag 10 april – Vandaag eens een keer een ander deel van het ziekenhuis gezien. Old main building, het oude en mooiste deel van het ziekenhuis. Het wordt nu niet meer gebruikt als ziekenhuis, maar is nu een gebouw waar alle administratie wordt gedaan en opgeslagen. Hier gingen we heen samen met zuster Sawall (heel lief mens) om een regelement op te halen. Ze wil ons graag alles laten zien en greep ook deze gelegenheid aan om ons even mee te nemen. Daarna een patiënt willen includeren, die helaas ook heel moeilijk te prikken was en na één keer misprikken helaas niet meer wilde dat we de andere arm ook nog eens zouden proberen met behulp van een zuster. Heel jammer en al het werk voor niks! We beginnen namelijk altijd met de informed consent en de vragenlijst en als we alles dan hebben ingevuld nemen we de patiënt als laatste mee naar de behandelkamer en nemen we een buisje bloed af. We baalden heel erg, maar de patiënt was echt niet over te halen. Daarna gingen we opweg naar het lab. Hier hadden we een afspraak met Yolandi Roodt, zij is de leidinggevende op het lab in de Groote Schuur. Nadat we de buisjes bloed van de patiënten hebben verzameld en opgeslagen in de vriezer, moeten ze ook nog worden bewerkt in het lab. Uiteindelijk gaat het ons namelijk om het DNA in het bloed, en dat moet er met een speciale techniek in het lab worden uit gefilterd. Het idee was eerst om dit zelf te gaan doen, we hebben daarvoor in Nederland ook een paar keer moeten oefenen in het lab en ook hebben we hiervoor een hele doos met spullen vanuit Nederland meegenomen. Maar er is nu ook de mogelijkheid om het te laten doen door een werknemer in het lab. Gezien ze in het ziekenhuis een andere techniek gebruiken, waarmee meer DNA wordt verkregen, hebben we uiteindelijk in overleg besloten het te laten doen. We hadden nu een afspraak met Yolandi om alles even door te lopen en ook om te onderhandelen over een prijs voor de DNA service. Suzanne en ik vonden het allebei best spannend, hadden geen idee hoe we moesten gaan onderhandelen. Maar uiteindelijk ging het erg goed en hebben we 500 euro korting gekregen, toch best leuk. In de avond gezellig geskypt met Suzanne en daarna ook nog met Jessey. Blijft gezellig!

Donderdag 11 april – Alweer niet echt lekker, nog altijd erg last van mijn keel. Die ochtend een afspraak met Professor Cook, dus kon helaas niet in mijn bed blijven liggen, al had ik dat graag gedaan! Daarna een hele hoop gemaild en vervolgens naa rde afdeling vertrokken. Daar een Nederlandse patiënt geïncludeerd, was weer eens leuk om gewoon een consult in het Nederlands te doen. Deze man kwam uit Amsterdam maar woonde nu al een hele tijd met zijn vrouw in Zuid-Afrika. Thuis in de tuin even genoten van het zonnetje en toen vroeg mijn bedje in gekropen, was namelijk nog niet echt fit.

Vrijdag 12 april – Had echt de slechtste dag uitgekozen om mijn stem te verliezen, vandaag zouden we namelijk gaan bellen met Nederland! Al vroeg in de ochtend liepen we met Professor Cook naar een kantoortje achterin het ziekenhuis, hier was namelijk een telefoon met luidspreker beschikbaar. Toen de deur nog op slot zat hoorden we de telefoon al rinkelen. Gelukkig konden we nog net op tijd opnemen. Aan de andere kant van de lijn zaten Henriët (promovendus op de afdeling oogheelkunde in het Erasmus MC in Nederland) en Professor Klaver (oogarst in het Erasmus MC en onze contactpersoon in Nederland). Het was een erg goed gesprek, al heb ik weinig kunnen zeggen want ze verstonden me toch niet. Maar we hebben al onze vragen kunnen stellen en het kwam erg positief over allemaal, het bleek dat we goed opweg waren!
Op vrijdag werken we altijd maar tot 1 uur en die middag was het erg mooi weer. Suzanne en ik besloten daarom om naar het strand te gaan. We dachten dit keer zelf wel even naar Table View strand te rijden (de vorige keer waren we namelijk achter een andere auto aangereden), maar dit bleek toch niet zo makkelijk. Dit ker was ik aa nde beurt om te rijden. Een uur later eindeigden we ergens in het binnenland in plaats van aan de kust en dus besloten we om te keren en naar Camps Bay te rijden, een strand die we wel zeker weten konden vinden. Na bijna twee uur in een snikhete auto te hebben gezeten, kwamen we dan eindelijk aan bij een strand! Daar lekker van het zonnetje genoten en in de avond weer een braai gedaan en wezen stappen. Om 00 uur Fleur gebeld, want die was jarig!

Zaterdag 13 april – Weekend, maar geen tijd om uit te slapen. Vandaag vierde Justin, de jongen die we eerder hadden ontmoet in de Old Biscuit Mill, namelijk zijn verjaardag en Suzanne en ik waren ook uitgenodigd. Zijn verjaardag vierde hij met een aantal vrienden in de wijngaarden van Stellenbosch. Het was echt een geweldig mooie dag en de wijngaard was ook prachtig, met uitzicht op de bergen. Het was echt een heel mooi plaatje. Allemaal nieuwe mensen ontmoet en ontzettend gelachen. De hele dag was verzorgd en uiteraard kon een braai daarbij niet ontbreken. Uiteraard ook nog even naar huis gebeld, althans even.. Ik kreeg gelijk iedereen aan de telefoon haha. Wel heel gezellig natuurlijk, en leuk dat iedereen zo benieuwd is!! Na de hele dag wijn proeven, werden we in de avond terug gebracht naar Kaapstad met een busje, niemand was immers meer in staat om nog te rijden haha. Daar lekker uit eten geweest en toen Club 31 bezocht. Dit is een club op de 31e verdieping van een gebouw middenin het centrum van Kaapstad, wat natuurlijk zorgt voor een prachtig uitzicht! Daar hebben we tot in de vroege uurtjes gedanst.

Zondag 14 april – Mzoli’s stond vandaag op het programma. Dit is een braai middenin een township genaamd Gugulethu. In de avond moet je echt niet rondhangen in een township, maar overdag is het hier ontzettend gezellig, met muziek en heel veel gezellige mensen. Hier gingen we met het hele huis naartoe. . Je mag zelf een plekje zoeken in de grote tent gevuld met tafels en vervolgens moet je buiten achteraan in de rij aansluiten voor je vlees en drinken (een hele lange rij, want Mzoli's is erg populair). Je kunt uit heel veel verschillende soorten vlees kiezen en je krijgt dan een bonnetje mee, waarmee je dan ongeveer een half uurtje later je vlees kunt gaan ophalen. Dat wordt ondertussen op de braai klaargemaakt in de keuken daar. Verder wordt er in de tent heel veel muziek gemaakt en gedanst. Het is een hele leuke gebeurtenis! Ik had weinig verwacht van het eten, maar ook dat was heel erg lekker. Daarna was ik wel echt gebroken van de dag ervoor, en heb dan ook de rest van de dag op bed gelegen. Ben er tussendoor alleen even uit geweest om te eten.

Maandag 15 april – Pieter, de jongen in Tanzania, had een andere, betere, aanpak van het onderzoek verzonnen en Suzanne en ik moesten dat nu ook in Kaapstad gaan doorvoeren. Omdat we al 60 patiënten hadden geïncludeerd op de oude manier, betekende dit heel veel kopieer- en computerwerk. Die ochtend gingen we aan de slag met het kopiëren van 30 statussen. Heel erg saai werk.
Die avond was ik opnieuw aan de beurt om te koken, ditmaal met Nicole (uit Duitsland). We besloten om gehaktballen in tomatensaus te maken in de oven. Een heel goed en lekker idee. Heb daarna alleen wel de hele avond op de wc doorgebracht, dus misschien moet ik het toch maar bij de gehaktballen van mijn moeder houden haha!

Dinsdag 16 april – Weer een hele dag doorgebracht achter de kopieermachine..

Woensdag 17 april – Vandaag waren we klaar met alle statussen kopiëren en we moesten nu alle gegevens in een nieuwe database invoeren. Na de hele dag achter de computer te hebben gezeten, hadden Suzanne en ik echt vierkante ogen en eenmaal thuis zijn we even lekker gaan hardlopen. Die avond kwamen mijn ouders, Fleur en Marike aan in Johannesburg. Erg leuk dat ze zo dichtbij waren, maar ik moest helaas nog tot maandag wachten om ze te kunnen zien!

Donderdag 18 april – Helaas lag er die ochtend nog een hele stapel papieren op ons te wachten om te worden ingevoerd in de database. Om ons wakker te houden hebben we lekker een muziekje opgezet, maar verder was het natuurlijk weer een heel saaie dag achter de computer. Na deze saaie dag hadden we in de middag ook nog een skype afspraak met Pieter, waar we allebei niet echt meer op zaten te wachten. Maar we zaten eigelijk nog wel met heel veel vragen, dus toch wel blij met het gesprek, dan konden we immers de dag erna weer verder.
Eenmaal thuis hebben we onze nieuwe huisgenoot ontmoet, Pablo. Hij komt uit Spanje en is hier een aantal maanden voor een stage. Die avond gingen we gezellig naar Jade met z’n allen, een club in Sea Point waar op donderdagavond altijd heel veel mensen naartoe gaan. Op de terugweg nog even lang de McDonald’s gereden en daarna snel ons bed in gedoken, het was immers nog maar donderdag.